معرفی انواع آلودگی های مقره ها
شدت و نوع آلودگی منطقه :
تعریف آلودگی
تمام عوامل محیطی که باعث کاهش ولتاژ شکست الکتریکی (استقامت الکتریکی)
نسبت به شرایط متعارف می شوند آلودگی می باشند. عناصر موجود در هوا پس از
استقرار در مسیرهاي عایقی، منجر به کاهش استقامت این مسیرها می شوند.
انواع منابع آلودگی
– بیابان
این نواحی داراي خاك شنی همراه با دوره هاي طولانی مدت شرایط خشک می باشد.
لایه آلوده در این منابع بطور طبیعی شامل املاحی است که در آب حل می شوند. در
این نواحی، به دلیل بارش نامنظم و نیز نوع آلودگی، خود پالایندگی چندان موثر
نیست. طوفان شن و وزش باد، حتی در دوره بارش، منجر به آلودگی سطح مقره ها
خواهد شد.
– نواحی ساحلی
این نواحی ساحلی در مجاورت مستقیم ساحل دریا می باشند، اما گاهی نیز تا فاصله 10
تا 20 کیلومتري از ساحل را جزء نواحی ساحلی می شناسند. لایه آلوده در این نواحی
شامل املاح با سرعت حل شوندگی بالا در آب و مقدار بسیار کم مواد نامحلول است
(میزان چگالی غیر قابل حلدر این مناطق عمدتاً ناچیز است.) شکل گیري آلودگی در
این مناطق مخصوصاً در شرایط مه رسانا بسیار سریع می باشد و در طی مدت زمان
طولانی تر می تواند از طریق رسوب ذرات نمک ناشی از وزش باد اتفاق افتد. از آنجا که
آلودگی در نواحی ساحلی، اساساً شامل املاح با سرعت حل شوندگی بالا در آب می
باشند که خاصیثت چسبندگی زیادي ندارند، خود پالایندگی مقره ها در این نواحی
بسیار موثر و مشهود است. آلودگی اغلب توسط باد و بارش ضعیف بر روي مقره ها می
نشیند.
– نواحی صنعتی
این نواحی در نزدیکی یک منبع آلودگی صنعتی قرار دارند و ممکن است تنها تحت تأثیر
تعداد محدودي تأسیسات صنعتی قرار داشته باشند. لایه آلودگی ممکن است شامل
ذرات رسانا باشد مانند ذغال، ذرات فلزي، یا ذرات حل شونده اي مانند Nox و Sox
موجود در گازهاي ناشی از تأسیسات صنعتی، و یا ذراتی که به دشواري حل می شوند،
مانند سیمان و گچ. همچنین ممکن است مواد حل نشدنی نیز در لایه آلودگی وجود
داشته باشد (به معنی متوسط یا زیاد بودن چگالی رسوب غیر قابل حل). تأثیر خود
پالایندگی در نواحی صنعتی، به نوع آلودگی بسیار وابسته است.
آلودگی اصولاً، شامل ذرات سنگین است که روي سطوح افقی مقره ها می نشینند.
– نواحی کشاورزي
این نواحی در نزدیکی فعالیتهاي کشاورزي قرار دارند. بخصوص مکانهایی که در آنها
عملیات کاشت و برداشت انجام می شود. لایه آلودگی در این نواحی شامل املاح مختلف
با حل شوندگی سریع یا کند، مانند مواد شیمیایی مورد استفاده براي محصولات
شیمیایی، فضولات پرندگان یا املاح موجود در خاك است. لایه آلودگی داراي مقدار
متوسط یا بالاي ذرات حل نشدنی است (مقدار متوسط یا زیاد چگالی معادل رسوب غیر
قابل حل). خود پالایندگی مقره ها بسته به نوع ذرات رسوبی می تواند موثر و مشهود
باشد. آلودگی اغلب ذرات سنگینی می باشد که روي سطوح افقی می نشینند، اما ممکن
است ناشی از وزش باد نیز باشند.
– نواحی دور از دریا
در این نواحی، سطوح آلودگی کم بوده منابع آلودگی قابل ملاحظه اي حضور ندارند.
تعریف انواع آلودگی
دو نوع اساسی آلودگی مقره هاي فشار قوي وجود دارد که منجر به جرقه می شوند.
آلودگی نوع A
وقتیکه آلودگی جامد با ذرات غیر قابل حل بر روي سطح مقره ها می نشینند. این
رسوب هنگام مرطوب شدن تبدیل به یک رسانا می شود. این آلودگی از طریق روشهاي
اندازه گیري مانند (ESDD/NSDD) بخوبی قابل تعیین است.
آلودگی نوع B
وقتیکه الکترولیت مایع همراه با ذرات بسیار ریز یا ذرات غیر قابل حل بر روي سطح مقره
ها می نشینند. این آلودگی از طریق روشهاي اندازه گیري مانند هدایت یا جریان خزشی
به خوبی قابل تعیین است.
در بعضی مناطق ممکن است شاهد پدیدار شدن هر دو نوع آلودگی بر سطح مقره ها
باشیم.
– آلودگی نوع A
آلودگی نوع A اغلب، به نواحی دور از دریا، بیابانها یا نواحی داراي آلودگی صنعتی
مربوط می باشد. این نوع آلودگی همچنین در یکسري نواحی ساحلی که بر سطح مقره
لایه نمکی تشکیل شده و توسط شبنم، رطوبت، مه و یا نم نم باران مرطوب می شود
بوجود می آید.
آلودگی نوع A به دو گروه طبقه بندي می شود:
1)آلودگی قابل حل: در این نوع آلودگی یک لایه رسانا بر روي سطح مقره تشکیل می
شود. آلودگی قابل حل خود به املاح داراي قابلیت حل شوندگی بالا (مثلاً نمک هایی که
سریع در آب حل می شوند) و املاح داراي قابلیت حل شوندگی پایین (مثلاً نمک هایی
که به سختی در آب حل می شوند) تقسیم می شود. آلودگی قابل حل بوسیله روش
چگالی رسوب نمکی معادل (ESDD) بر حسب mg/cmاندازه گیري می شود.
2) آلودگی غیر قابل حل: در این نوع آلودگی، مواد آلوده یک لایه محکم را براي لایه
رسانا بوجود می آورند. نمونه هایی از این نوع آلودگی، غبار، شن، خاك و نفت می
باشد. آلودگی غیرب قابل حل بر حسب چگالی رسوب غیر قابل حل (NSDD) بر حسب
mg/cm2
اندازه گیري می شود. آلودگی غیر قابل حل ممکن است شامل آلودگی رسانا
(مانند ذرات فلزي) باشد.
مثال هایی از منابع ممکن آلودگی نوع A مقره ها عبارتند از :
* خاك منطقه، مانند شوره زار یا بیابان
* جاده ها و خطوط راه آهن
* کارخانه هاي پخش کننده ذرات آلوده
* فعالیتهاي مربوط به معدن که منجر به تولید ذرات منتشر شده در هوا مانند ذرات
گچ می شود
* فعالیتهاي کشاورزي مانند کاشت یا برداشت محصول
* دریا
* فضولات پرندگان
– آلودگی نوع B
آلودگی نوع B، بیشتر به نواحی ساحلی مربوط است که آب شور یا مه رسانا بر روي
سطح مقره ها می نشیند. مثالهایی از منابع ممکن آلودگی نوع B مقره ها عبارتند از:
*دریا
*کارخانه هایی که منتشر کننده آلودگی هاي گازي مانند SO2 هستند که بر اثر بارش
باران هاي اسیدي می توانند تشکیل لایه هاي رسانا بدهند.
* نمک پاشی جاده ها (به منظور آب شدن یخ سطح جاده ها)
