آموزش ++C

سلام سیم پاوری ها  میخوایم از امروز آموزش نرم افزار

آشنایی مقدماتی با زبان ++C : C در اوایل دهه ی 1980 در آزمایشگاه T&AT توسط بيارنه استراس تروپ (دانمارکی) به منظور الحاق شيوه ی شی گرایی در زبان برنامه نویسی C طراحی گردید … شروع به برنامه نویسی ++C: اولين کاری که باید در برنامه نویسی ++c انجام دهيد نوشتن تابع main است . تابع main تابع اصلی برنامه است . کد هایی که در داخل تابع main نوشته می شوند در ابتدای برنامه اجرا می شوند .

int main() {

}

متغير : خانه هایی از حافظه هستند که می توانند مقادیر مختلفی را بر اساس نوع آنها در خود نگهداری کنند . متغير ها و نحوه ی مقدار دهی به آنها در ++C به این صورت تعریف می شوند :

مثال : در زیر مشاهده می کنيد که متغير majidonline و majid از نوع int تعریف شده اند و همچنين برای متغير sadeghkhafan که از نوع int تعریف شده است مقدار اوليه ی 20 نسبت داده شده است .

int main()

{

int majidonline,majid;

int sadeghkhafan=20; }

توجه : در طول یک برنامه مقدار یک متغير می تواند تغيير کند .

آرایه های یک بعدی : با طور کلی آرایه ها نوعی پيشرفته تر از متغير ها هستند که می توانند چندین مقدار را در خود ذخيره کنند .

مثال :مثلا در زیر آرایه ی Doste دارای 5 عنصر است و همچنين از نوع کاراکتری است :

int main() {

char Doste[5];

}

توجه کنيد که این آرایه ها از صفر شوع می شوند تا .4

Doste[0] Doste[1] Doste[2] Doste[3] Doste[4]

تابت ها : همانطور که از نام آنها معلوم است ، مقادیری هستند ثابت که در برنامه برای راحتی بعضی کار ها از آنها استفاده می کنيم . برای تعریف ثابت ها از کلمه کليدی define# استفاده می شود .

مثال : در زیر ثابت tel با مقدار 110 تعيين شده است :

#define tel 110;

سازمان برنامه ها در ++C :

مانند زبان C هر برنامه ی ++C در چند فایل گسترده می شود . نوعی از این فایل ها سرفایل نام دارند که دارای پسوند h. هستند و از آنها برای ذخيرهی اعلان ها استفاده می شود . سرفایل ها خود نيز دو گروهند : -1 بعضی از سرفایل ها در خود سيستم تعریف شده اند . مانند : -2 عده ی دیگری از سرفایل ها توسط کاربر تعيين می شود یعنی هر يمگاه بخواه کد های داخل یک فایل را به کدهای برنامه بيفزایيم، از آنهای استفاده می کنيم. سر فایل ها با استفاده از دستور پيش پردازنده ی include در فایل های مربوطه گنجانده می شوند .

دستور include : هر گاه بخواه کد های داخل یک فایل را به برنامه بيفزایيم ، از دستور اینکداد ( include ) استفاده می کنيم .

تفاوت این دو حالت در این است که : در حال اول کامپایلر ( compiler یا همون چيزی که برنامه رو تجزیه و تحليل کرده و به اجرا در مياره ) در دایرکتوری تعریف شده ی include ها دنبال فایل می گردد اما در حالت دوم کامپایلر در داخل دایرکتوری جاری دنبال فایل Header می گردد.

(اگر چيز زیادی متوجه نشدید ، نگران نباشيد ! مطمئن باشيد در ادامه با برنامه های نمونه و آزمایشات مختلف متوجه این تفاوت ها خواهيد شد .)