خرید کد کاربردی ترسیم مکان هندسی ریشه ها
برنامه قسمت اول:
a=[1 3 5 9 10]
b=1;
for i=1:5
sys=tf([1 b],[ 1 a(i) 0 0])
figure(i)
rlocus(sys)
end
توضيحات: با جابه جايي قطب ها به سمت چپ محور جقيقي,مکان هندسي هم به سمت چپ مايل تر شده و سيستم پايدارتر مي شود
شکل خروجي براي a=1
شکل خروجي براي a=3
شکل خروجي براي a=5
شکل خروجي براي a=9
شکل خروجي براي a=10
برنامه قسمت دوم
clear all;
clc;
close all;
b=[1 3 5 10]
a=10;
for i=1:4
sys=tf([1 b(i)],[ 1 a 0 0])
figure(i)
rlocus(sys)
end
توضيحات: با جابه جايي صفر ها به سمت چپ محور جقيقي,مکان هندسي هم به سمت راست مايل تر شده و سيستم نا پايدارتر مي شود
خلاصه روش رسم مکان هندسی ريشه ها:
١. تعيين کليه قطب ها و صفرها ٢. تعيين بخش هائی از محور حقيقی شامل مکان هندسی ٣. رسم مجانب ها ۴. تعيين نقاط ورودی و انشعاب (يا نقاط شکست) ۵. تعيين زوايای ورودی (خروجی) از قطب ها (به صفرها) ی مختلط ۶. تعيين محل برخورد مکان با محور موهومی و تعيين مقدار حداکثر بهره در اين نقاط ٧. رسم مکان هندسی با استفاده از اطلاعات موجود
مرحله ٢: تعيين بخش هائی از محور حقيقی شامل مکان هندسی • در روی محور حقيقی و به سمت چپ، فاصله بين زوج قطب ها و يا زوج صفرها جزء مکان می باشند. • همچنين مکان از قطب ها شروع و به صفرها ختم می شود.
مرحله ۴: تعيين نقاط انشعاب(شکستIntersection) و جدائی(break-away) “مقادير ماکزيمم و مينيمم بهره K در اين نقاط حاصل می شوند!
مرحله ۵: تعيين زوايای ورودی (خروجی) از قطب ها (به صفرها) ی مختلط سيستم قطب يا صفر مزدوج ندارد.
مرحله ۶:تعيين محل برخورد مکان با محور موهومی و تعيين مقدار حداکثر بهره در اين نقاط مکان هندسی سيستم با محور مو هومی تلاقی ندارد! ( می توان آزمايش نمود!)
مرحله ٧: رسم مکان هندسی با استفاده از اطلاعات موجود
برنامه نوشته شده براي قسمت اول:
clear all;
clc;
close all;
sys1=tf([1],[1 2 0]);
figure(1)
rlocus(sys1);
sys2=tf([1],[1 6 8 0]);
figure(2)
rlocus(sys2);
sys3=tf([1],[1 11 38 40 0]);
figure(3)
rlocus(sys3);
توضيحات: با اضافه شدن قطبها در سمت چپ محور جقيقي,مکان هندسي هم به سمت چپ مايل تر شده و سيستم پايدارتر مي شود
مقادير حد فاز و حد گين
GainMargin: Inf
GMFrequency: Inf
PhaseMargin: 124.4499
PMFrequency: 1.2038
DelayMargin: 1.8043
DMFrequency: 1.2038
